:D

niedziela, 29 września 2013

Rozdział 7


Rozpłakałam się jak małe   dziecko. Nie chciałam tego pisać ale musiałam .Musiałam jej to w końcu powiedzieć. Bolało mnie to strasznie. Kierowca patrzył na mnie ze współczuciem. Powiedziałam mu gdzie ma jechać. Do domu babci jechałam kolo 20 minut. Gdy dojechałam babcia stała  już w drzwiach. Siedziałam jeszcze chwile w taksówce .Zastanawiałam  się nad wszystkim. Czy Josh mi kiedyś wybaczy? Czy będzie tak jak kiedyś? W końcu zapłaciłam kierowcy i wysiadłam. Podeszłam do babci i przytuliłam ją. Wiedziałam ze tylko ona mi została. Jeżeli ją stracę nie będę miała już nikogo. Weszłyśmy do domu. Zaprowadziła mnie do mojego pokoju. Usiadłam na łóżku i zobaczyłam zdjęcia.... Moje i Przemka. Babcia ich nie wyrzuciła. Czy ona w ogóle wie ze już nie jesteśmy razem? Czy ona wie co Ojciec mi zrobił? Chyba nie. Stanęłam na łóżku i zaczęłam ściągać zdjęcia z sufitu.Zawsze wieszam zdjęcia na suficie żeby potem było mi trudniej ściągać. Wszystkie potargałam. Chciałam zostawić jedno zdjęcia. Na którym byłam z Josh'em .Potargałam je.Nie mogłam na nie patrzeć. Za każdym razem gdy na nie patrzyłam bolało mnie jeszcze bardziej. Gdy już potargałam wszystkie zdjęcia położyłam się na łóżku i przeczytałam SMS'a od matki:

Kochanie nie mów tak.Doskonale wiesz ze musiałam jeździć do pracy. Proszę wróć do domu. Obiecuje ze będzie tak jak dawniej.

Odpisałam jej:

Jak dawniej ? Kur*w jak ma być jak dawniej skoro mój brat nawet się do mnie nie odzywa.Skoro przez własnego ojca straciłam osoby na których mi zależało? I ty mi mówisz ze będzie jak dawniej ? Może dla was będzie lepiej jeżeli w ogóle się nie pojawię w domu. Może beze mnie będzie jak dawniej.

Rzuciłam telefon na ziemie. Zdziwiłam się ze  jeszcze  się nie rozwalił. Wzięłam poduszkę przytuliłam się do niej i zaczęłam płakać. Znowu do głowy przyszły mi te myśli. Zeszłam na dół i chciałam wziasc nóż. Ale była tam moja babcia wiec poszłam do sklepu. Kupiłam żyletkę. Weszłam do łazienki .Trzymałam żyletkę w ręce i płakałam. Chciałam zacząć się ciąć ale nie miałam odwagi. Bałam się. Wiedziałam ze beze mnie będzie wszystkim lepiej. Przybliżyłam żyletkę do reki i zaczęłam się ciąć. Bolało. Ale nie przestawałam. Gdy się obudziłam byłam w szpitalu...... Zobaczyłam rodziców,babcie ale Josh'a nie było. Zabolało mnie to i zaczęłam płakać. Nie chciałam widzieć nikogo oprócz Josh'a. Zapytałam ich dlaczego nie przyszedł. Powiedzieli ze do niego zadzwonili i stwierdził ze go nie obchodzi. Płakałam jeszcze bardziej.Kazałam im wyjsc. Krzyczałam ze chce zostać sama. Zostawili mnie samą. Wzięłam telefon i napisałam do Josh'a:

Widzę  ze nie obchodzi cie to ze chciałam się zabić. Po raz drugi. Widzę  ze za bardzo cie zraniłam i ze nie potrafisz mi wybaczyć. Przepraszam i proszę nie ran mnie tak bardzo. Wiem ze mnie nienawidzisz ale proszę nie zostawiaj mnie. Potrzebuje cie.Teraz i zawsze cie potrzebowałam. To tak strasznie boli. Chce odzyskać mojego starszego brata. Wiem ze pewnie i tak to masz w du*ie ale proszę przyjedz. Strasznie za tobą tęsknię. Wiem ze lepiej by było gdyby mnie nie było. Próbowałam wam dać spokój ale nie udało się. Nie udało się już po raz drugi. Przepraszam..... 
_____________________________________
Myślę ze następny rozdział dodam za 2,3 tygodnie.



czwartek, 19 września 2013

23


Nie Jestem Piękna... Nie Jestem Idealna... Nie Mam Wspaniałego Charakteru... Nie Mam Super Ciała... Nie Zawsze Jestem Taka Jakbym Chciała... Jednak Bardzo Się Staram... Po Prostu, Zwyczajna... Mam gdzieś co mówią o mnie inni mam swoje życie i zdanie . Dla nikogo nie mam zamiaru się zmieniać!♥




Za bardzo wrażliwa, za mało twarda, dziecinnie naiwna, głupio uparta.


Witaj w czasach, gdzie depresja jest częstsza niż przeziębienie.


Wszyscy szukają Wielkiej miłości, a mnie wystarczyłaby Mała.


Za słowem ' nieważne' kryją się rzeczy najważniejsze!!!


"Czasem brakuje sił, czasem nie wiesz już nic
chciałbyś wykrzyczeć im, dajcie nam żyć."



Ile razy oferowaliśmy naszą miłość komuś, kto na to nie zasługuje. Ile razy spotykaliśmy się z obojętnością i odrzuceniem, ale warto szukać i nigdy nie rezygnować z miłości, która sprawia, że żyjemy.



'On dał jej 6 róż, jedna z nich była sztuczna, i powiedział, że kiedy ostatnia róża zwiędnie to przestanie ją kochać. Pól roku później przyszedł do niej, gdy zobaczył sztuczną róże jako jedyną w wazonie podszedł, wyciągnął z kieszeni zapalniczkę i podpalił. Usłyszała tylko ciche "a jednak zwiędła" siedziała na łóżku i patrzyła jak obiecany niezniszczalny kwiat płonie.'


Powiedz jej, że ją uwielbiasz. Zawsze mów, że Ci zależy. Kiedy jest zmartwiona przytul ją mocno. Wyróżniaj ją wśród innych dziewczyn. Baw się jej włosami. Podnoś ją, gilgotając i siłując się. Mów jej dowcipy. Przynoś jej kwiatki tak po prostu. Trzymaj jej rękę.. po prostu trzymaj. Rzucaj jej kamyk w okno w nocy. Pozwól jej zasypiać w swoich ramionach. Pozwól jej się złościć na siebie. Powiedz jej, że pięknie wygląda. Kiedy jest smutna zostań przy Niej. Nawet jeśli nic nie mówi. Spójrz jej w oczy i się uśmiechnij. Całuj ją po szyi. Tańcz z nią nawet jeśli nie ma muzyki. Całuj ją podczas deszczu. A kiedy się w Niej zakochasz. Powiedz jej o tym. Tylko nie złam jej serca, Ona wie co to ból.



Usłyszała że przyszedł sms,leciała do telefonu,pokonywała mnóstwo przeszkód,nie wiedziała gdzie schowała swojego fona,przeszukała całe łóżko,cała torebkę,nawet przeszukała lodówkę,a gdy zobaczyła że ma telefon w ręcę,rozpłakała się na wyświetlaczu widniał nadawca 'Plus-razem lepiej'


Jestem poza zasięgiem, nie od dziś, nie od wczoraj od dawna. Nawet nie zauważyłeś, że zmieniłam numer, ale ja wiem, że masz nowego niebieskiego samsunga. Czasami dzwonię do Ciebie, milczę. W końcu rozłączasz się, a ja płaczę. Nikt nie rozumie tego uczucia, to okropne, przenikliwe cierpienie, przeszywające mnie na wskoś. Tak właściwie wcale Cię nie kocham. wręcz pałam nienawiścią, gdy patrzę na Twoją uroczą, piękną twarz. Nie lubię Cię widywać, nie chcę Cię znać. Ale tęsknię, cholernie tęsknię. Też umiem zatrzepotać rzęsami i zakręcić tyłkiem, by dostać . To czego chcę. Jednak wolę osiągnąć coś osobowością i . Inteligencją niż dupą. Nawet jeśli czasem trochę się skarżę mówiło serce to tylko dlatego, że jestem sercem ludzkim a one są właśnie takie. obawiają się sięgnąć po swoje najwyższe marzenia, ponieważ wydaje im się że nie są ich godne albo że nigdy im się to nie uda. my, serca, umieramy na samą myśl o miłościach.


Nawet nie wiesz jak trudno jest nie myśleć o tobie wieczorami... gdy leże w łóżku i wyobrażam sobie co by było gdyby... może nie potrzebnie robię sobie nadzieję. Ale to właśnie ona podtrzymuje mnie na duchu... Co po chwilę patrząc na telefon czy nie ma chociażby jednej wiadomości. chociażby głupiego 'co tam?' chciałabym żeby to wszystko było jak dawniej... żebyś był.

To nie jest normalny ból.Nie jest on porównywalny z tym fizycznym.Na niego nie ma tabletki, nie ma sposobu by się go pozbyć.On tkwi w Tobie, i oddziałowywuje tak silnie że nie możesz oddychać. rozprzestrzenia się w całej Tobie i nie pozwala na normalne funkcjonowanie.Ten ból to tęsknota.

Szła przez miasto, powtarzając sobie: "nie martw się, będzie dobrze, dasz radę". Weszła do domu, popatrzyła w lustro i rozbeczała się jak dziecko.


Nigdy nie kłam, nie uciekaj, nie oszukuj i nie pij. Jeśli musisz skłamać to w objęciach osoby, którą Kochasz. Jeśli musisz uciec to tylko od złych ludzi. Jeśli musisz oszukać, oszukaj śmierć. A jeśli musisz pić, pij w chwilach, które zapierają dech.

środa, 18 września 2013

:(

Hej kochani :* Przykro mi ale na razie nie bd tak często dodawać postów. Nie  wiem czy będę w ogóle jakieś dodawać przez najbliższe dni.Przepraszam za to ale niestety nie mam czasu.



czwartek, 12 września 2013

Rozdział 6

Włącz

Gdy Josh mnie zobaczył nie cieszył się. Pierwszy raz nie cieszył się na mój widok... Zabolało mnie to. Widziałam ze nie pasuje mu to ze jestem. Zapytał czego chce. Chciałam go tylko przeprosić i nic więcej. Chciałam mu powiedzieć żeby wrócił do domu bo już tego dłużej nie zniosę. Nie powiedziałam mu tego.Nie powiedziałam mu nic. Nie wiem dlaczego ale nie potrafiłam wydusić z siebie ani jednego słowa. Po dłuższej chwili powiedziałam przepraszam i uciekłam. Widziałam jak Przemek za mną biegnie ale nie obchodziło mnie to.Nic mnie nie obchodziło. Pobiegłam do domu.Nie mogłam jechać autobusem. Biegłam przez całą drogę bez zatrzymania.Gdy już byłam przy domu zobaczyłam jakiś samochód. Pomyślałam ze to sąsiada. Podeszłam do drzwi i wyciągnęłam klucze. Otworzyłam drzwi i zobaczyłam...... moja matkę. Zapytałam czyj to samochód i w tym momencie do pokoju przyszedł ojciec. Powiedział ze to jego samochód i ze się tu wprowadza. Nie chciałam tego .Podeszłam do mamy i zapytałam czy to prawda. Pokiwała tylko głową. Ona mu to wszytko wybaczyła ? Przecież on zranił mnie,ją. Nie mogłam w to uwierzyć. Pobiegłam do pokoju. Wzięłam telefon i zadzwoniłam do Josh'a. Oczywiście nie odbierał mogłam się domyślić. Zadzwoniłam wiec do babci. Odebrała. Zapytałam ją czy mogłabym zamieszkać u niej na parę dni, może tygodni. Zgodziła się. Gdy skończyliśmy rozmawiać napisałam SMS"A do Josh'a:

Wiem wszystko od Anette. Przepraszam. Nie chciałam tego. Nie wiem czy wiesz ale ojciec przeprowadza się do nas z powrotem. Nie wytrzymam tego.Nie mogę z nim żyć pod jednym dachem.Matka wszytko mu wybaczyła. Ale ja nie potrafię. Nie potrafię tak po prostu zapomnieć. Wyprowadzam się. Jeżeli chciałbyś się spotkać zadzwoń lub napisz. Naprawdę nie chciałam żebyś wybierał. Przepraszam. Kocham cie i bardzo za tobą tęsknie.


Wzięłam walizkę z szafy i zaczęłam się pakować. Nagle usłyszałam ze przyszedł mi SMS.To był Josh:

Od Josh'a: Wiem o tym bo mnie poinformował. Jeżeli chcesz się przeprowadzić nie zatrzymuje cie. Droga wolna. .Nie obchodzi mnie to. Zobaczyć cie po co ? Twoje przeprosiny nic nie zmienią. Nie jesteś już moja młodszą siostrą. Ja już nie mam siostry.

Zabolało mnie to. Czy on nie może mi tego wybaczyć? Czy on nie może dalej mnie kochać tak jak wcześniej ? Brakuje mi mojego nadopiekuńczego starszego braciszka. Brakuje mi naszych wygłupów. Wzięłam walizkę i zeszłam na dół. Widziałam jak matka i ojciec siedzieli na kanapie i oglądali film.Jakby nic nigdy się nie stało. Starałam się po cichutku wymknąć z domu.Niestety nie udało się. Usłyszeli mnie.Ojciec chciał zabrać mi walizkę. Zaczęłam się z nim szarpać. Zaczęłam krzyczeć do matki ze albo on albo ja. Powiedziałam im ze mam tego wszystkiego dość i ze się wyprowadzam. Ubrałam buty i wyszłam trzaskając drzwiami. Zadzwoniłam po taksówkę. Czekałam około 10 minut. Gdy wsiadłam do taksówki napisałam do matki SMS'A:

Nie szukaj mnie. Przecież ja cie i tak nie obchodzę. Obchodziłam cie tylko wtedy gdy byłam w szpitalu.Wtedy gdy chciałam się zabić. Myślisz ze bycie matką polega na tym żeby zostawiać kasę na stole i wyjeżdżać na 2 tygodnie ? Tęskniłam za tobą. Płakałam,dzwoniłam. Nawet nie raczyłaś odebrać. Nie jesteś moja matką. Potrzebowałam cie a ty miałaś mnie w dupie. 

środa, 11 września 2013

Rozdział 5

Włącz

Po jakieś 10 minutach wstałam i pobiegłam do jego pokoju. Chciałam się dowiedzieć co ja takiego zrobiłam. Zapukałam do drzwi  ale nie otworzył.  Pukałam dalej.Nic to nie dało. Wiec zaczęłam płakać i mówić przez drzwi. Zapytałam o co mu chodzi.Nie odezwał się. Miałam już odchodzić ale zobaczyłam ze   otwiera drzwi. Powiedział mi tylko tyle ze powinnam się domyślać. I ze jutro rano wyjeżdża do Ojca. Przecież to nie możliwe. Nie rozumiem nic.Kompletnie.Mam pustki w głowie. Pobiegłam do swojego pokoju. Wzięłam telefon i wybralam numer ojca. Tylko on mógł mi powiedzieć o co chodzi. Tylko on wiedział. Odebrał. Gdy usłyszałam jego głos chciałam się rozłączyć. Nie zrobiłam tego. Zapytałam  co się stało i dlaczego Josh przeprowadza się do niego. Powiedział mi to samo co Josh czyli nic. Zapytał jeszcze czy go kiedyś odwiedzę. Powiedziałam ze nie chce widzieć Przemka i jego matki. Stwierdził ze nie mieszka z nimi. Po 3 minutach skończyłam z nim rozmawiać. Usłyszałam ze ktoś trzaska drzwiami. Wiedziałam ze to Josh bo nikogo innego nie było w domu.Mama pojechała na 2 tygodnie do Londynu do pracy. Zostałam tylko z Josh'em. Teraz już sama.... 
Zobaczyłam Josh'a z walizkami. Chciałam z nim pogadać,zatrzymać go. Nie udało się. Gdy wyszedł myślałam ze się rozpadnę na milion małych kawałeczków. Pobiegłam za nim. Prosiłam żeby został .Mówiłam ze nie chce tu zostać sama. Przepraszałam i nic. Popatrzył tylko na mnie ze łzami w oczach i powiedział "przepraszam". Wiedziałam ze jest mu ciężko. Wiedziałam ze go to boli tak samo jak mnie.
Nie wiedziałam dlaczego on mi to robi. Nie domyślałam się co ja mu takiego zrobiłam. Gdy pojechał razem z ojcem zadzwonił telefon. Była to Anette jedna z "moich"przyjaciółek i jego dziewczyna. Pomyślałam ze może ona coś wie. Okazało się ze wie i to bardzo dużo. Powiedziała mi ze kazała mu wybierać albo ja albo ona. Wybrał..... mnie. W tym momencie zdałam sobie sprawę o co mu chodziło. Nie wiedziałam ze on ja aż tak bardzo kocha. Nie wiedziałam ze rozwaliłam jego związek. Zabolało mnie to bo zdałam sobie sprawę ze to przeze mnie. Ze to przeze mnie stracił jedna z najważniejszych osób...Gdy się rozłączyła wzięłam telefon i zadzwoniłam do Josh'a. Nie odbierał. Dzwoniłam 3 razy ani razu nie odebrał. Zadzwoniłam wiec do ojca. Poprosiłam go o adres. Ubrałam kurtkę,zamknęłam dom i poszłam na przystanek. Czekałam na autobus około 15 minut. Jechałam tam 10 minut.Gdy wysiadłam wchodziłam na klatkę schodowa. Wchodził na gore gdy nagle.... Zobaczyłam Przemka i Josh'a. Chciałam zawrócić. Ale było już za późno. Przemek mnie zobaczył. Podszedł   do mnie a ja stałam jak słup bez ruchu.Nie chce go widzieć. Nie chce.... Znowu łzy lać się jak wodospad. Chciałam z tamta uciec. Chciałam po prostu wyjsc. Nie dałam rady. Przemek złapał mnie za erek i zaprowadził do Josh'a.W tym momencie przypomniało mi się wszytko  czego tak bardzo chciałam zapomnieć.... Nie umiem. Cholera nie umiem o nim zapomnieć. Dlaczego? Czy ja go nadal kocham ? Nie wiem.Nie mam zielonego pojęcia. Nie chce go kochać. Nie chce w ogóle go znać!


Hej kochani :* Przepraszam ze nie dodawałam ostatni postów ale nie miałam czasu.Wiecie szkoła itp. :)


czwartek, 5 września 2013

22

Kiedy przestaje się kochać, to się nie płacze. Płacze się, kiedy ktoś przestaje nas kochać.



Dla ciebie jestem kurwa. A to ze ty byłeś moja pierwsza miłością. Z tobą był mój pierwszy raz. Z tobą pierwszy raz się całowałam. To się nie liczy prawda?


Jeśli mam coś ciąć , to wspomnienia ,
bo to co było między nami już nie ma znaczenia .




Nie odzywasz się? dobrze.
Już teraz wiem, że muszę o Tobie zapomnieć
i to jest dobra decyzja.




Jest głupi, egoistyczny, kłamliwy.
A Ty i tak jak głupia będziesz na jego każde zawołanie.
A powód? Powód jest prostszy niż Ci się wydaje. Po prostu go kochasz.




Każdy z nas ma wspomnienia,
każdy z nas za czymś tęskni i
każdy pamięta o kimś,
o kim powinien zapomnieć.





Szczęście to jedyna rzecz,
która się mnoży, gdy się ją dzieli



Szkoda że jakoś wcześniej nie powiedziałeś że to wszystko dla zabawy . Może bawiłabym się równie dobrze jak ty .



Przyjaźń to nie słowo ani relacja.
To cicha obietnica, która mówi : byłem, jestem i będę przy Tobie w każdej chwili,
w której będziesz mnie potrzebować.



Podjęłam decyzję, że to już koniec.
Tym razem definitywnie.
Nie wiem jak to zrobię, ale zapomnę.




Zobaczysz, że kiedyś ktoś doceni, to że jesteś.



Bo bardzo chcę, abyś wiedział,
że myślę o Tobie. Praktycznie nieustannie.




Tak. Jestem o Ciebie zazdrosna. Piekielnie zazdrosna.
Nie mogę patrzeć jaki jesteś przy niej szczęśliwy.
Jak trzymasz ją za rękę. Nie mogę. Nie mam już siły.
Myślałam, że będę twarda, że nie zrobi to na mnie żadnego wrażenia.
Myliłam się. Jednak nie znam siebie aż tak dobrze.
I mimo tego, że mnie tak skrzywdziłeś, chciałabym być na jej miejscu...



nawet nie potrafię Cię znienawidzić, nie potrafię być obojętna, twarda jak kamień.
nie potrafię przejść obok i nie mieć nawet jednej myśli w głowie o Tobie.



Zaczęłam czytać nasze rozmowy.
Z każdą rozmową wracały wszystkie wspomnienia.
Coraz więcej wspomnień i wiem, że tak już nie będzie.
Kiedyś byłam zbyt słaba żeby usunąć wspomnienia.
Dziś stwierdziłam, że już nie warto. A teraz ?
Teraz mam plan. Postanowiłam być cholernie szczęśliwa.
 


Pewnym osobom wybaczymy rzeczy,
których innym nie bylibyśmy w stanie darować do końca życia.



Masz coś w sobie, co nie pozwala mi Cię skreślić,
choć dziś myślę o Tobie, tylko w czasie przeszłym.



Jeśli chcesz, zniknę z Twojego życia - ostatecznie, definitywnie, na zawsze.
Tylko powiedz, że już ani trochę mnie nie pragniesz, nie kochasz i nie potrzebujesz.




Czasem danie komuś drugiej szansy,
to jak danie mu kuli,
bo nie trafił Cię za pierwszym razem.



Czemu to, co wydaje się piękne,
tak szybko się kończy?



I znowu doprowadził ją do stanu w którym nie daje sobie rady.




Prawdziwy przyjaciel będzie siedział z tobą w jednej celi
i powie "było zajebiście, ale mamy przejebane"



Cieszmy się każdą chwilą, bo one kiedyś odejdą,
a my zostaniemy w miejscu siedząc ze wspomnieniami.


środa, 4 września 2013

Rozdział 4

Gdy wróciłam  do domu nie widziałam Josh'a. Pewnie poszedł z nią gdzieś. Znowu zostałam sama w domu. Wcześniej to lubiłam a teraz tego nienawidzę. Może dlatego ze wcześniej się nie bałam. Ściągnęłam buty i poszłam do kuchni. Nalałam sobie soku do szklanki i nagle poczułam ze ktoś stoi za mną.... Przestraszyłam się i wypuściłam kubek z reki. Rozbił się. Powoli odwracałam się żeby zobaczyć kto jest za mną. Gdy się odwróciłam zobaczyłam mojego ojca. Zapomniałam ze ma  jeszcze klucze do domu. Zostawiłam rozbity kubek na podłodze i pobiegłam do pokoju. Nie miałam ochoty go widzieć ani z nim rozmawiać po tym wszystkim. Weszłam do pokoju.... Na moim łóżku leżała karteczka:

Przepraszam.Wiem ze nie powinienem jej tu przyprowadzać. Ale musisz zrozumieć ze ja kocham.Tak jak ciebie. Proszę nie każ mi wybierać. Porozmawiamy jak wrócę. 
                                                                                                   Josh 

Nie miałam ochoty z nim gadać. Nie miałam ochoty go widzieć. Nie wiem dlaczego ale jego przeprosiny nic nie zmieniły .Dalej byłam na niego zła. Dalej to tak bardzo bolało. Rzuciłam karteczkę na biurko i położyłam się na łóżku. Wyciągnęłam słuchawki i włączyłam piosenki. Wiedziałam ze Josh nie długo wróci i będę musiała z nim rozmawiać. Trudno jakoś to przeżyję. Nasze rozmowy często kończą się na kłótnią. Czasem mama musi nas rozdzielać. Tym razem tak nie będzie. Tym razem posłucham co ma mi do powiedzenia . Tym razem nie będzie trzeba nas rozdzielać. Może trochę popłacze. Jak zwykle. Wyłączyłam piosenki i zeszłam  na dół zobaczyć czy ojciec już wyszedł. Ojca nie było. Ale za to był Josh. Miałam nadzieje ze mnie nie zauważy. Niestety zauważył. Popatrzył tylko na mnie i  się odwrócił. Wiedziałam ze coś jest nie tak. Może i byłam na niego zła ale musiałam się dowiedzieć co się stało. Podeszłam do niego. Zobaczyłam jak siedzi skulony i płacze. W tym momencie nie wiedziałam co mam robić. Strasznie chciało mi się płakać. Siadłam na kanapie i chciałam go przytulic. Nie pozwolił mi. Powiedział mi ze to wszystko przeze mnie. Nie wiedziałam o co mu chodzi. Powiedział ze ma mnie dość i ze nie chce mnie widzieć. Wstał z kanapy  i poszedł do pokoju.Ja siedziałam na kanapie cala zalana łzami. Zastanawiałam się o co mu chodzi. Co ja takiego zrobiłam? Znowu zraniłam osobę na którą kocham ? Siedziałam na kanapie i nie wiedziałam co mam ze sobą zrobić....








poniedziałek, 2 września 2013

21

Teraz czas na opisy. I jak wam się podoba moje opowiadanie  już niedługo dodam 3 rozdział .






Niektórych ludzi nie da się zatrzymać. Przychodzą tylko po to, żeby odejść.



Nie musisz używać siły, nie musisz używać słów.
Ciszą i obojętnością ranisz jak nikt inny.




Może i często się kłócimy. Może i nie zawsze jesteśmy w stosunku do siebie fair.
Może i nie raz przesadzamy. Może wytykamy sobie za dużo wad,
może i czasem mamy siebie dość.
Ale ważne, że wiemy ile dla siebie znaczymy.
Bo nawet, jeśli myślimy, że to już koniec, zawsze tęsknimy, żałujemy.
I nie wyobrażam sobie, że pewnego dnia, miałoby Cię zabraknąć.






A wszystko przez to, że ludzie mają jedną cholerną wadę -przywiązują się bardzo łatwo.




Chciałabym wiedzieć, czy pamiętasz jeszcze o moim istnieniu.
Czy dzisiaj choć raz, nawet przez ułamek sekundy,
pojawiła się w Twojej głowie chociaż jedna myśl o mnie.



Wszystko wytrzymasz, przetrwasz, jeśli obok ciebie będzie przyjaciel - nawet jeśli oprócz powiedzenia jednego słowa lub potrzymania za rękę nie może zrobić niczego więcej.


Są ludzie , którym pozwolimy wracać zawsze. Choćby nie wiadomo jak Nas zawiedli i jak bardzo pozwolili Nam cierpieć. I mimo, że wywoływali najokropniejszy ból, gdy odchodzili - to wywołują najcudowniejszy uśmiech wtedy, gdy wracają .



Uzależniamy się od pewnych osób szybciej niż nam to się wydaje.


Tak to już jest, gdy na kimś ci zależy. Zaangażujesz się, zakochasz, przeżyjesz najwspanialsze dni w swoim życiu a później zostaniesz sama. Bez żadnego konkretnego wyjaśnienia.



Zabolało. Nawet nie wiesz jak bardzo . Skończyło się coś czego właściwie nie było, ale Ciebie przecież to nie obchodzi, nie wiesz, że cierpię .Nie wiesz, ze analizuje każda rozmowę i szukam w niej chwili gdy mnie doceniałeś. Tylko tyle mi pozostało .




Zasypiam z nadzieją, że jutro się do mnie odezwiesz.



Czasem zbyt szybko się poddajemy.



Myślimy , ze już wszystko się skończyło. Lecz tak na prawdę wszystko się zaczęło.



A najgorsze ? najgorsze jest widzieć jak z dnia na dzień coraz bardziej się od siebie oddalamy i kompletna bezradność, by cokolwiek naprawić.
 



Po prostu jest mi przykro,
że to wszystko co kiedyś było ważne,
dziś już nie ma znaczenia.




Różnica jest jedna:
Ty pijesz i wtedy przypominasz sobie o mnie,
Ja piję żeby o Tobie zapomnieć.



Zamiast spać myślisz o tym dupku, który siedzi Ci w głowie i nie ma zamiaru z niej wyjść nawet na głupi spacer. Analizujesz wszystko sekunda po sekundzie. Myślisz co by było gdybyś postąpiła inaczej, gdybyś zmieniła chodź jedno słowo, jeden gest. Całą noc poświęcasz jemu. Prawda ?





Chyba każdy w swoim życiu ma taka osobę która potrafi wywołać na naszych twarzach uśmiech sama swoja obecnością.



Mam prawo tęsknić i właśnie z tego prawa skorzystam ..



Myślę, że nie ma gorszego bólu niż świadomość,że to, co było, nigdy już nie wróci.Że osoby, z którymi byliśmy blisko i nadal są ważni,traktują nas całkowicie obojętnie.




Widziałam w moim życiu setki uśmiechów,
ale żaden nie przyspieszył bicia mojego serca tak jak Twój.






Przyjaźń ma duże znaczenia w życiu każdego człowieka.
Bez przyjaciół bylibyśmy nikim. To tej kochanej osobie możemy zaufać,
zawierzyć i powierzyć swoje największe tajemnice.
Możemy mieć pewność że nas nie wyda, ale za to będzie wspierać.







Doszłam do wniosku,
że w żadnym towarzystwie
nie czuję się tak dobrze jak przy Tobie.




W wielu momentach życia jedyne czego pragniemy
to odpuścić i zrezygnować.
A przecież sens tkwi w tym, by odszukać coś,
co nie pozwoli nam się poddać.
Musimy upadać, po to, żeby umieć się podnieść.
Podnosimy się po to, by za jakiś czas upaść znowu.
Głupie? Nie, takie właśnie jest życie.



Jak rozpoznać prawdziwą przyjaźń? Ta osoba zostaje z tobą w najtrudniejszych dla Ciebie chwilach i Cię wspiera.. Inni uważają kogoś za przyjaciela, kiedy się mu nudzi lub ma problem, albo, jeżeli jest dobrze. Ten prawdziwy przyjaciel tak nie robi. Zostaje z tobą bez względu na sytuacje.




Kiedyś do mnie dotrze, że niektórych ludzi nie zatrzymam. Oni przechodzą przez nasze życie od tak, dla 'urozmaicenia'. Czasami zostają na trochę, a przez te kilka miesięcy czy nawet lat, potrafią nieźle namieszać i pozostawiają po sobie cholerny syf, który my zamiast szybko posprzątać, podlewamy milionami wylanych łez.




Przyjaźń jest niezbędna. To ważne mieć kogoś, kto podnosi Cię z podłogi, włącza muzykę, polewa kolejnego kieliszka, obejmuje Cię i siedzi z Tobą aż do rana po prostu słuchając jak miotasz przekleństwami na wszystko co Cię otacza


Zobaczyć Twój uśmiech, cel każdego cholernego dnia.
.

To przykre, że ludzie przypominają sobie o Tobie,
zabiegają i starają się, dopiero gdy zdają sobie sprawę,
że będziesz im jeszcze potrzebny.





Zauroczył ją.

W taki głupi, naiwny, banalny sposób.



Może i czasem się kłócimy. Może za dużo mówimy przykrych słów. Może za bardzo się ranimy. Ale powinieneś wiedzieć ze mimo wszystko KOCHAM CIE i nigdy nie przestane.



niedziela, 1 września 2013

Rozdział 3

Włącz
Chciałam ją wyłączyć ale nie mogłam. Wiedziałam ze jak jej będę słuchać to wszystkie wspomnienia wrócą.Nie wyłączyłam jej. Słuchałam mimo ze chciało mi się płakać.
Po  4 minutach skończyła się. Zeszłam z okna i położyłam się do łóżka. Zasypiałam gdy usłyszałam ze mam SMSa. Myślałam ze to on ale okazało się ze to tylko z PLAY. Wróciłam do łózka i zasnęłam. Rano się obudziłam i zeszłam na dół. Poszłam do kuchni i  wtedy zobaczyłam ją "moja koleżankę".Miałam ochotę wyjsc  i trzasnąć drzwiami ale za mną stał  mój starszy brat. Wiedziałam zemnie nie puści .Nie rozumiem co on w niej widzi. Przecież to przez nią omal się nie zabiłam. Przecież to przez nią straciłam wszystko..... A on po porostu wpuszcza ja do domu jakby nigdy nic się nie stało. Nienawidzę go w tej chwili. Mógłby chociaż raz pomyśleć jak ja się czuje.Nie chce go tez stracić. Nie chce kazać mu wybierać miedzy mną a nią. Bo nie jestem pewna czy mnie wybierze skoro to jego dziewczyna.Wiem ze mnie kocha ale czasem zachowuje się jakby miał  w du*ie to co czuje.Wiem ze chce dla mnie najlepiej ale mu to nie wychodzi. Popatrzyłam na niego ze łzami w oczach i zapytała co ona tutaj robi.Nie odezwał się. Wiec zaczęłam się szarpać ale nic mi to nie dało. Rozpłakałam się.Nic to nie dało. Chciałam krzyknąć ale wiedziałam ze nie ma nikogo w domu bo mama poszła do pracy.A ojciec z nami nie mieszka.... W końcu przestałam płakać i popatrzyłam na Josh'a. On w tym momencie przytulił mnie i przeprosił. Wiedziałam o co mu chodzi. Wiedziałam ze chce żebym się z nią  pogodziła. Ale to zbyt boli.Nie mogę tak po prostu o tym zapomnieć. Chce ale nie mogę. Za każdym razem gdy je widzę chce mi się płakać. Popatrzył na mnie i powiedział żebym spróbowała. Wiedziałam ze nie dam rady. Odwróciłam się i popatrzyłam na nią. Nie wiedziała co powiedzieć. W tym momencie Josh mnie puścił. Wykorzystałam moment i uciekłam. Ze łzami w oczach. Wiedziałam ze gdy wrócę do domu czeka mnie kłótnia z nim.Nie chciałam tego. Nie chciałam żeby musiał wybierać miedzy mną a nią. Ale co jeśli będę musiała? Co jeśli wybierze ją ? Zostanie mi tylko mama..... Nie chce stracić kolejne osoby która kocham. Biegłam przez siebie.W końcu dotarlam  do parku. Usiadłam na ławce i zaczęłam płakać. Ludzie na mnie patrzyli ale mnie to nie obchodziło. Zadawałam sobie w myślach pytania. Dlaczego to wszytko mi się przytrafiło ? Przecież ja mam dopiero 13 lat jeszcze długie życie przede mną .Co jeśli potem będzie gorzej ? Chciałam wyciągnąć telefon. Włożyłam rękę do kieszeni.Cholera zostawiłam go w domu. Nie chciałam po niego wracać. Pomyślałam ze może zapytam kogoś czy mi pożyczy. Zapytałam 3 osoby. Żadna mi nie pożyczyła. Nie wiedziałam dokąd mam iść. Przecież przyjaciółki nie mam,do domu nie mogę wrócić, a do Ojca nie pójdę bo  on tam jest. Do tej dziewczyny tez nie mogę iść bo nie wiem gdzie mieszka. Siedziałam na ławce kolo godziny.W końcu wstałam i poszłam przed siebie. Błąkałam się przez 2 godziny po mieście. Postanowiłam ze pójdę do domu. Wiedziałam co mnie czeka ale nie mogę się błąkać tak przez cały dzień.....


Jak tam pierwsze dni w szkole? U mnie nie było aż tak źle :P